"Nekrolog"

Nikt, kto jeszcze chowa w sobie oddech Ziemi, nie potrzebuje marzycieli

Ich słońce, jak w arktycznej pustyni, świeci mocno, lecz ciepło w nim zgasło

Nikt, kto jeszcze chowa w sobie oddech Ziemi, nie powie, że nie wpasował się precyzyjnie w tryby maszyn, omnipotencję szumu miasta

Marzycielskie planety we krwi własnych marzeń, nikt, kogo dusza to uderzenie klawisza smartfona i przemysłowy rozgardiasz, nie potrzebuje marzycieli

Krainy marzeń na pustkowiach naszych myśli cyfrowych, nasze wolne społeczeństwo nie potrzebuje marzycieli

Powietrza pęd ku dobrej przyszłości niech napędza technik i inżynier, chemik i matematyk, bo nikt nie potrzebuje marzycieli

Co marzenia swe piszą, co marzenia swe malują, co marzeń akt widzimy w teatrze, nasz wolny świat nie potrzebuje marzycieli

Lecz może świt marzeń znów nastanie...

...ale jakakolwiek nasza cząstka o tym wie...