Nie dotknę w nadświetlnej tych dalekich gwiazd, które nadziei światło zmieszane z lękiem obdarowują ich sługi
Fizyczne wzory świetlnego rajdu nie zostawią w tyle, czyż ty, tysiącoobliczu, pozostawisz nas, na naszych międzyplanetarnych autostradach, na orbicie ludzkości macierzy?
Kolejne wieki techniczną krucjatę rozszerzą(niech świętego słowa pokoju i wstrzymania bojowych maszyn szaleństwa usłuchają z trwogą i wzbudzeniem prawych serc), niech one moją duszę napoją zwycięstwem odwagi i cywilizacji, by fantastyczne wizje swoich potomków dla nas zrodziły i stały się nam panującą dynastią
Bo może tysiącooblicze rzuciło nam do działania szanse lotu w wielkie, tajemne krainy, wyjdziemy poza orbitę ludzkości macierzy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz