poniedziałek, 25 kwietnia 2016

"Bałtyckie uroczysko"

Dla "Never Forget" Abstract Vision & Elite Electronic


Gdzieś pośród wzgórz morenowych między Północą a Wschodem, co pamiętają pradzieje starsze niż my


Spokojnie się wznoszą w lasach święte gaje, a dumnie ich bałtyckie bogi


Święte wody, drzewa, głazy, zwierzęta i słońce łączą się w twierdzę dla bóstw


Ziemie pruskie, żmudzkie, łatgalskie i jaćwińskie, ich lasy, kurhany i wodne miejsca, to znak czasu, który przeminął po przyjściu Jerozolimy, Nazaretu i Betlejem


Widzę was w puszczach, tak małych, jak i wielkich, tak samo jak świętowitową ósemkę oczu i czwórkę ust oraz perunowy, dodający sił wrzask, grzmotem się manifestujący


Widzę was, choć tylko mojemu zubożałemu spojrzeniu to dane


Zobaczysz to też - bądź mi bratem, bądź mi siostrą


Bałtyckie uroczysko, opuszczone, tak bardzo zapomniane, pogrążone w osłupieniu-smuteczku


Lecz są serca, gdzie ono trwa - trwa, jakby ręką adamantium dotknięte.

"W poszukiwaniu prawdziwego szczęścia"

To, czego usilnie szukam


W historii, filozofii, księgach religijnych, w każdej z dyscyplin nauki


To ja, który nie ma ukształtowanej formy z gorzkich łez, które na darmo wylałem


Spoglądam na symbole ludzi – to nie ja, który ciągle szuka siebie bezowocnie jak igłę w stogu siana


To nie ja, który już wie, że miłość nie jest ostatecznym spełnieniem


To nie ja, który poszukuje prawdziwego szczęścia, nie wiedzący, czym ono jest.

czwartek, 7 kwietnia 2016

"Trzy kochanki"

Dla "Jestem obok ciebie" Universe



Kochanki - zwana Wiedzą, zwana Poezją i zwana Muzyką


Wy wyrywacie mnie z padołu, gdzie każdy miażdży każdego


Wy spostrzegacie bez słów, że uciekam do was i przyjmujecie mnie tak jak syna marnotrawnego


Gdyż okrucieństwo w prawdzie przygniata mnie, żyję jako poligamista tylko dla Wiedzy, Poezji i Muzyki.

"Niewidzialne męczeństwo"

Dla "As It Fades" VNV Nation



My, istoty, zamarli w samotności pośród nieporozumień ludzi


Pozostawiamy swe sprawy swemu nieprzewidywalnemu biegowi


Nasza mądrość i inteligencja pozostająca w ciemnej matni strachu - nie spojrzy czułym okiem na nas zwykła kobieta ni mężczyzna


Fides et ratio - to eksploracja sensu bytu, niedoceniana przez zwykłych


Powierzamy siebie wierze i rozumowi, by były jak nawie, nie wiedząc, czy istnieją w nas, w rodzaju ludzkim


Blakną przygnębiająco nasze twarze, które widzą i czują więcej niż zwykli, bo tak bardzo tęsknimy


Za spełnieniem, za życzliwością ku nam, za zburzeniem labiryntu, w którym zawsze błądzimy