"Ta minuta, ta godzina, ten dzień"

Dla Somna & Kimberly Hale – Sunshine(OBM Notion Remix)

Tam w oddali, którą widzę ja, a której nie widzisz ty

Jest miłość, która wyleczy rany moje, te moje rany niezagojone

W tej minucie, w tej godzinie, w tym dniu dostrzegłem miłość o miliony lat świetlnych stąd

Więc kiedyś usłyszę te słowa prawdziwe, nie w grze wideo, nie w anime, nie przeczytam tego w opowiadaniu, co fantazji ogromnej jest sprawką

A słowa te w trans wprawiają, nie narkotyczny, nie alkoholowy

A słowa te, choć w sobie mogą mieć fałszywą prawdę, to dodają skrzydeł, rajską, niewidoczną dla innych więź umacniają

Te słowa wypisane na koronach kochanków, magiczne, nadnaturalne, poza liczbami i definicjami

„Kocham cię”: stracone w nich wszystkie przymioty piekła.

"Upiór"

Widzę to słabnącymi oczyma, słyszę to osłabionymi uszami

Gdzież ta droga życia, co sensu innym ludziom nadaje, czyni ich żywoty tak ważnymi?

Gdzież ta droga – wokół mnie kraina cieni niby Szeol, a ja w niej topiony w jednym z wielu cieni

Za czym tęsknią me kruche kawałki duszy?

Co jątrzy me rany – człowiek, a może demon?

Tak słowa bardzo nie mogą dać znaku, co dzieje się w mym niezrozumiałym dla mnie umyśle

Za czym tęsknią me kruche kawałki duszy, dlaczego świat ból sypie we mnie, w me ciało sparaliżowane od tęsknoty?

Czy me kruche kawałki duszy odrętwiałe od tęsknoty znajdą drogę, która wyprowadzi mnie z tego limbusa, z tej krainy cieni w nicości już dawno straconej, na wytracenie wieczne skazana?

"Wygrana i przegrana"

Tęskni me ciało za jednością z Absolutem

Tęskni dusza ma boląca, me serce przeraźliwie zwichrowane

Coś bezimiennego trzyma mnie tak mocno tutaj, nie pozwoli z lekkością liścia pofrunąć do Absolutu

Absolucie, jestem między życiem a śmiercią – życie mnie w ognie piekielne rzuca, a śmierć odtrąca

Wiedzcie, że wygrałem życie i przegrałem śmierć, lecz cały czas mętne wody mi się ukazują, w mgle nieustającej bez poczucia czasu zagubiony – a więc może przegrałem życie i wygrałem śmierć?

"Kraniec upragniony"

Już dojechać chcę do ostatniej stacji, gdzie może za nią marna próżnia bez końców

Pożegnania piwna gorycz tańczy we mnie, bo stacje takie same, odległość między nimi taka sama

Niech ktoś mi pomoże dojechać do ostatniej stacji, bo me wypełnione niesmakiem myśli kraniec mi wieszczą, lecz dokonać tego nie potrafię

Jak pożegnam się z wami, tego wiersza słowa zagrają w waszych umysłach, lecz mi tego nie powiecie

Gdyż będę tak daleko, że najpotężniejszy z najpotężniejszych głosów heroldów już do mnie nie dojdzie... I zginie ten głos bez śladu...