"Oni zesłali mi ciebie(to jedynie marzenie)"

Tak, ci ponad nami, ci, co nazywamy ich różnymi imionami

Oni zesłali mi ciebie, którą nazwę "dobrą przyszłością mego świata"

Ten ekstatyczny skok ku niebiosom, tam na dole nasza ziemia taka marna i nieważna

Ślę telepatycznie tą myśl, co przewyższa orgazm, błogie szumienie alkoholu i ecstasy

Twój dotyk, jak puszyste futerko szczeniaka, który dopiero zaczyna poznawać

Twoje słowa to kule, co przeszywają zwątpienie i marazm

Idealna Ty, perfekcja syntezy ciała i umysłu - tylko dla mnie

Oni zesłali mi ciebie, bo usłyszeli przejmujący lament, którego nie usłyszycie w najcichszych kątach, wśród milczących ścian betonowych

Oni zesłali mi ciebie, by wszystkie me drogi prowadziły do ciebie niczym do Rzymu, bym wiedział

Że zimowe dni pogrążone w sennym odrętwieniu przeobraziły się w wiosenne dni, które niebiosa zapełniają tobą - mym słońcem, co nie zgaśnie, nie stanie się supernową

To jedynie marzenie, chłodzące mą twarz, pod której skórą skrywa się gorące pragnienie - byś mnie pokochała, bym wiedział nareszcie, co to znaczy prawdziwy byt, co to znaczy sens nieskażony fałszem.

"Heroikomiczna proza poetycka o tzw. płci pięknej"

Puchem marnym nazwał was pan Adam

Może to i prawda objawiona

Pragniecie romantyka, lecz twardziela

Pragniecie twardziela, lecz romantyka

Mężczyznę wrażliwego, lecz męskiego

Mężczyznę pomocnego, ale i by tą pomocą od innych wzgardził

Mężczyznę majętnego, lecz nie chamskiego i nowobogackiego, tylko też krzywdę biednych dostrzegającego, i jak Mesjasz rozdającego i opiekuńczego

Mężczyznę mądrego i inteligentnego, ale nie nerda i by nie mówił o indyferentyzmie religijnym, imponderabiliach, aphelium i peryhelium, a także, by nie mówił o pochodzeniu słowa "ekonomia"

W szerokim świecie ja zagubiony, nie ma tych męskich ideałów, tych pięknych ideałów, twardych jakby granit, a też miękkich niczym jedwabna tkanina

To pisałem ja - poeta, który ma ponoć rozumieć kobiece dusze

Amen.

"XXI wiek II"

Serce nieudolnie obróciłem w mózg – kolejny raz oszukałem siebie

To XXI Wiek – la belle epoque, seksualne, drapieżne automaty w zastępstwie za miłość

Ironią częstuję ludzi, choć świadomość osłabiona boleśnie o sobie daje znać

Dostrzeżcie mnie, wy, królowe i królowie życia, szaty mam na sobie bogate jakby z dalekiego wschodniego pałacu, jakby z sieciówki

Królowe i królowie życia, dostrzeżcie we mnie piękno mody, która leży na mnie

Lecz nie dostrzeżecie serca, które łka

Które ogarnia pustka

Które tęskni za przeszłością, lęka się teraźniejszości i jest niepewne przyszłości

Które widzi miłość, pomnożoną przez obcych zakochanych

Które wie, że nadzieja jest matką głupich, choć samo naiwnie wierzy, że życzenie się spełni

By serce już nie szlochało

By nie patrzyło samotnie na pełnię księżyca, na słońce o poranku i o zmierzchu

By jego koszmary obrócić w jasne, rajskie sny

By treść jasnych, rajskich snów stała się realną formą.

"Me serce z czarnego złota"

Dla "Only Heaven" Delta IV

Na południu za nizinami

W krainie czarnego złota pozostawiam swe węglowe serce

W krainie czarnego złota mój dom, zwany Górnym Śląskiem

Ma siedziba to hala huty i nadszybie kopalni

Choć dym huty i kopalni niszczy, to on jest symbolem mych górnośląskich lat

Tam dom, gdzie serce, choć byłbym na Formozie lub Aleutach, na Marsie lub w dalekich galaktykach

Gdzie serce, tam dom, wyryte w industrialnym krajobrazie.

XXI wiek

W wieżowcach futurystycznych

W parkiecie dyskoteki, za szybami pubów i nocnych klubów

W elektrycznych pociągach i tramwajach, w hybrydowych autobusach

W świecie XXI wieku próbuję odnaleźć was, którzy utkwiliście za ścianą historii

Miłości i wrażliwości, ukryte może dziś w wytartych, dżinsowych szortach, poliestrowych kurtkach, bawełnianych koszulkach z namalowanymi na nich fantazjami i fanaberiami

Gdzie jesteście, miłości i wrażliwości, wy, hymny i ody ludzkich wnętrz

Przykry smak w ustach, mdły i odrażający - tak smakuje dzisiaj myśl, której nie ma

Dzisiaj rządzi nieczas, dzisiaj dominuje bezromantyczność - to XXI wiek.

"Sam pośród ludzkich potoków"

Po raz drugi dla „Miss You” Simon'a O'Shine'a

 Stracony w młodości ja

 Nie wiem, czy czeka mnie dobry horoskop

 Nawet Baba Wanga nie dojrzy w swych oczach, gdzie panuje tak przejmująca czerń, jaki czas będzie płynął i jaka przestrzeń zostanie zbudowana w mej przyszłości

 Co dzień końca bliżej, i tęsknota jak guz mózgu wewnątrz mej głowy szaleje ze wściekłości

 Jestem sam pośród ludzkich potoków, które przekonane o iluzji użyteczności suną, lecz tylko oko nielicznych wie, że nie wiedzą, dokąd się przesuwają

 Uciekam szybko w samobyt, bo tylko on jest mi wierny.