Dla Vangelis - Hymne(InnerSync Emotional Remix) - bo dzięki muzyce trance odkryłem nowe pokłady miłosnej duszy.
Ukochana stworzona z mgieł moich snów
Weź me dłonie rozżarzony węgiel
Padnijmy niczym wojacy na polu bitwy
Wśród błękitów rozjaśnionych miłością naszą
Muzyka jakby kosmiczna krąży wokół złaknionych serc
Niczym obłoki rozpadające się nad nami
Ty wiesz, że jestem elektronicznym romantykiem
Który stworzył ukochaną z mgieł swoich snów
Lecz nowy ranek ponownie powitam tylko ja.
Dla M.P.
Przyjacielu mej idylli z przeszłości!
Piaskownica zburzona trwa w ciepłym wspomnieniu
Gdzie rączkami dziecięcymi modelowaliśmy nasze fantazje
Tak daleko jakby w galaktyce na końcu wszechświata
Tak blisko jakby za ścianą domu mego
Nasze głosy łkają samotnie
Na pustkowiu nicości
Budowle naszych ja umierają martwe
Choć spragniona myśl szarga duszą spragnioną
Ma melancholia złośliwa nie napisze nigdy:
"Znów wznieśmy monument naszej przyjaźni ab ovo"
Linie kolejowe prowadzą do nieskończoności
Na pokładzie pociągu zostawiamy ślad po nas nikły
W kabinie maszynisty krąży dociekliwość losu
Parowozy gniją bezlitośnie na marginesach bocznic
Elektrowozy gniją bezlitośnie na trasach kolejowych
Puentę zostawiam na deser
Wielki czas konsumpcji oczekuję niczym naród żydowski zbawiciela.
Elektrodźwięki odkryły kurtynę duszy
Przylgnęły niby trwale do żywotu
Wieczór beztroski słucha syntezatorów
Na parkiecie wir przypadku
Poprzez ciemne chmury nocy
Ujrzałem punkty dalekich słońc
Niech elektromateria płynie swym promieniem
Poprzez ten zawiły wszechświat.
