"Kontemplacja"

Jakby zduszony w czterech ścinach i suficie

Wyglądam przez fakturę szkła na melancholii niebo

Dziwnością stają mi się drzewa i trawa

Muzyka techniki i poezji przepływa strumieniem lekkim przez uszy i umysł

Błysk oczu duszy jaśnieje gdzieś w dalekim nieznanym

Dym cygara mąci ciemność pokoju

Jakby zduszony w czterech ścianach i suficie.

"Manowce"

W czarnym punkcie tkwię ze światem

W czarnym punkcie pięści i sprzęt wymierzają razy nie-ofiarom

W czarnym punkcie świat nadgryza resztki nie-ludzkości

W czarnym punkcie leżę obolały wrażliwością

W czarnym punkcie nie-kocham siebie i ciebie

A morały pozostaną nasieniem nijakości.