Po raz drugi dla "Mother Love" Queen'a
Nie chcę podsycać płomieni miłości, karmić ich mą nadzieją
Nie chcę też doganiać wciąż wymykające mi się życie pędzące szaleńczo
W ramionach bogini chcę zasnąć, w tej warowni słodkiej schować się przed niebezpiecznym światem
Ten zimny świat, gdzie zabójczy mróz żyje podług divide et impera, ten zimny świat, który wstrząsa fundamentami mej duszy
W ramionach bogini chcę zasnąć, to miejsce dla zagubionego wędrowca znaleźć.
Dla moich przyjaciół i po raz drugi dla "These Are The Days of Our Lives" Queen'a
Tak daleko już gdzieś są, myślami ich dogonić nie umiem
Na chmurach dzisiejszego nieba ich nie ma, a ja uwięziony w swym umyśle brodzę w gęstwinie wspomnień
Słońce nastoletnich lat już zniknęło, dziś księżyc jego światłem me drogi prowadzi
To światło osłabione zbladło, życie wrzucone do zimnej rzeki zdarzeń dorosłości
Lecz to życie wciąż żyje, przewrotnie swe koleje losu nastawiając na odpowiednie tory
Lecz to życie wciąż żyje, nie wyrzekając się miłości do was, wspominając ten nastoletni świat, który odszedł.
Ich ciało i ich dusza zmierzają do ideowego spełnienia
Kiedyś się dowiedzą, czy los rzuci duszę w inne ciało, czy raj ktoś na górze im zgotuje, czy piekło istnieje i gdzie jego granice
Nie walczą za religijną świętość, ich świętością doktryna wyzbyta z kajdan religii, z okowów świętych wiar chrześcijańskich, buddyjskich i hinduskich
Gdy słońce gaśnie co dzień na zachodzie, gdy sen obejmuje mnie o zmierzchu, ich duch docieka: "co mnie oczekuje na drugim brzegu, czy tam ciemność apodyktyczną swą władzę sprawuje, czy wzlecę w rajskie krainy czy upadnę w ogień piekielny?"
To były myśli, które są i będą, i nigdzie nikt od nich nie ucieknie
One zagrały w PKK i DSE, one zagrały u nacjonalistów i u komunistów, u anarchistów i u rojalistów
Pożegnają nas męczennicy, ich ciała bez dusz poniosą ich kultu obrońcy
Pożegnają nas męczennicy, a my nie wiemy, gdzie ich dusze powędrowały, co los ukazał im u wrót śmierci.
