"Nadzieja murali"

W tłumie siebie mogłem siebie odnaleźć

Nie zapragnęła mnie tam siła demoniczna

Lecz tak - złoto, srebro i miedź zostały już zabrane

Nie powstanę już żołniersko przeciw wrogowi

Obok którego szarość chadza z pogardą bezbarwności

Szalami owijają mnie przyjaciele-obojętniciele

Różnymi czasami

Regularnymi i nieregularnymi

Wzrokiem fotografuję parachuligańskie murale

Wrogie i przyjacielskie

By złoto, miedź i srebro w liście ode mnie

Dowiedzieli się

Że nadzieja umiera ostatnia, że nadzieja matką wszystkich

Czy zawrócę, czy popłaczę, czy błagać będę

Czy wrzucę, czy wyrzucę

Czy skoczę, czy w niebo się samolotem wzbiję

Zaglądnę w spis rzeczy ulubionych...

"Podróż przez zagiętą przestrzeń"

W zagiętej przestrzeni

Strumienie egzystencji płyną wartko

Niewidzialną wodą poprzez bezkres próżni

Syntetyczne melodie uciekają w szyby dusz

Niczym chrześcijanie

Aby opiekowała się nimi wieczysta matka

Choć dane są mi na zawsze kosmiczne marzenia

Zetnie je kosa śmierci

Wniknę w tą czerń wszechświatową z srebrnymi okręgami

By ciało duszy karmić pytaniami.

"Czciciele kaleki zwanego Dobrem"

Dla współczesnych żołnierzy

Zajechały limuzyny zwojownikami

Maczety, noże,siekiery i kastety

Zadają ból niczympiorun burzy

Czyniącego rajd kupowierzchni

By człowieka ciałozamarło wiecznie w apatii i wiekuistej klątwie obłędu

Dla nas i dla nich

My krwią złą malujemytwarze

I modlimy się doZemsty

Oni krwią dobrąmalują twarze

I modlą się do Wiary

A w radiach dzielnici osiedli

Nadają głosyanielskie

Zniekształca jeczłowiek zły

Nadają głosydiabelskie

Zniekształca jeczłowiek dobry.