Jeśli czytelniku czujesz, że to wiersz również o tobie, to również go Tobie dedykuję. Oby nadszedł czas, kiedy zostaniemy nagrodzeni, a jeśli nie, to niech na zawsze płomienie życia nas strawią.
Znowu przegrałem w starciu z rozumem
Kim jestem? Nędznym idealistą ze skazaną na śmierć duszą, która pragnie sensu życia?
Ciężkie jest życie idealisty? Czy nie tonę w bagnie swych idei?
Tylko wiara mnie wyzwoli? Czemu się czuję upokorzony przez rozum?
Gdzie mam swoje miejsce w życiu? Czy dożyję złotych swych dni?
Do ciebie, Stworzycielu, na twe myśli nakładam swe nonsensowne dla innych pytania
Czy odpowiesz mi na nie, zanim powędruję za granice wszelkich wszechświatów?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz