Dla tych, którzy trwają w mych wspomnieniach, czyżby właśnie oni nie ginęli?
Ta Lotta
Stworzona z syntetycznych dźwięków słodkich
Niczym owoc z gruszy stojącej swym pomnikiem na tej polanie memoriów
Mój byt wszechogarnia
Łza wspomnienia kruszy bruzdą twarz
Jak Hamlet oczyma duszy
Jawią mi się licznie zjawy pozytywne mówiące
O miłości niepojętej i wybuchającej namiętnością
O zabawie szalejącej huraganem
O przyjaźniach wielbiących prawdę
Czym przyszłość niepewna w swym losie obdarzy?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz