„La belle epoque(wszelkiej bojaźni szlaki krążą we mnie)”

Wiersz inspirowany psalmem nr 42 „Tęsknota za Bogiem i świątynią wyrażoną prośbą o powrót do niej” oraz psalmem nr 130 „Z otchłani grzechu ku Bożemu miłosierdziu”, pochodzącymi z biblijnej Księgi Psalmów

Świt się pojawia za oknem, a sen umyka w objęcia zapomnienia

Świt się pojawia za oknem, i nowy dzień wlewa we mnie rozrzewnienie

Kiedyś, jak i dziś, słowo o perfekcji nas nie staje się ciałem

Z nowym dniem nastaje takie samo, nowe rozrzewnienie

Rozrzewnienie to jest betonowym murem dzielącym mnie od ludzi

Kiedyś odnalazłem swoją nadzieję pośród tłumu, dziś tłum mnie przeraża

Kiedyś z kimś, dziś dom dzielę z samotnością

Kiedyś zwalczający troski, dziś wszelkiej bojaźni szlaki krążą we mnie

Mógłbym zaufać boskim siłom, lecz nie wiem, czego ode mnie chcą

Mnie, niepogodzonego z rzeczywistością, zabierzcie stąd, boskie siły

Być może ateizm i bezduchowość to kwintesencja prawdy, lecz i tak będzie lepiej, jak zabierzecie mnie stąd

Mnie, rozdartego między towarzyszami życia a samotnością, zabierzcie stąd, jeśli tak będzie lepiej.