Wiersze dedykuję osobom, które ogarnia często melancholia i czują się, jakby nie pasowali do tego świata i świat nie pasował do nich, ale nie chcą odejść z niego i wierzą, że gdzieś poza kosmosem istnieje lepszy świat... I o nim marzą...
Posłuchajcie tego – opowieści o marzeniu
To marzenie najpiękniejsze z najpiękniejszych – odejść do lepszego świata
Ileż dni mi policzono, ileż jeszcze pór roku obejrzę swymi oczyma, ileż razy jeszcze poczuję na swym policzku płatek śniegu zimowego i i na moim torsie palące słońce letnie?
Takie życie wiedziemy przepełnione nadnaturalnymi cudami, że ta wieczność w doczesności to pustynia
Lodowa, bo me myśli w niej zamarzają, gorąca, bo me przegrzane ciało słabnie bez wody, której już nie ma, bez oazy, której już nie ma
Ileż dni mi policzono, ileż dni jeszcze liczy moja droga?
Tego się dowiem, gdy odejdę do lepszego świata.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz