Dla moich przyjaciół i po raz drugi dla "These Are The Days of Our Lives" Queen'a
Tak daleko już gdzieś są, myślami ich dogonić nie umiem
Na chmurach dzisiejszego nieba ich nie ma, a ja uwięziony w swym umyśle brodzę w gęstwinie wspomnień
Słońce nastoletnich lat już zniknęło, dziś księżyc jego światłem me drogi prowadzi
To światło osłabione zbladło, życie wrzucone do zimnej rzeki zdarzeń dorosłości
Lecz to życie wciąż żyje, przewrotnie swe koleje losu nastawiając na odpowiednie tory
Lecz to życie wciąż żyje, nie wyrzekając się miłości do was, wspominając ten nastoletni świat, który odszedł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz